Mijn eerste week
Blijf op de hoogte en volg Sieuwke
13 Mei 2014 | Ghana, Tamale
Hier mijn eerste verslagje live vanuit Ghana.
De eerste week zit er op, het is allemaal verschrikkelijk snel gegaan.
Evert, Henny en Pascal hebben mij vorige week maandag naar Schiphol gebracht en na minder dan 7 uren vliegen stond ik op een warm Kotoka Airport in de hoofdstad van Ghana, Accra.
Nadat de computer van mijn douanebeambte weigerde te functioneren ben ik eerst van hot naar her gestuurd op het vliegveld. Mijn paspoort en visum zijn goedgekeurd, alleen stond ik nu voor het volgende probleem, mijn pick up was er niet. Na 3 uren (4 uren na landing) in de aankomsthal te hebben gezeten en heeel veel rond te hebben gebeld kwam er eindelijk iemand om mij op te halen. Je kunt je voorstellen dat ik me niet bepaald prettig voelde op dat moment.
Ik heb 2 nachten in Accra gelogeerd, ze hebben mij de stad en het strand laten zien en hebben zaken geregeld als een Ghaneze simkaart.
Afgelopen woensdag om 6 uur gemeld bij het busstation in Accra en een busreis van 13 uren dwars door Ghana naar Tamale gemaakt.
Hier stond mijn pick up van Meet Africa genaamd Ayisha, gelukkig wel klaar en ben ik erg hartelijk ontvangen. Haar oma (Kaka) heeft een compuond met boerderij bij het Meet Africa kantoor, hier heb ik dan ook 3 nachten gelogeerd.
Ayisha heeft mij wegwijs proberen te maken in Tamale, we hebben een stof gekocht voor omslagdoek. Deze gebruiken de vrouwen hier als ze zichzelf gaan wassen, maar ook wel als (over)rok of jurkje, dit laatste alleen binnen de eigen compound.
Ook hebben we stof gehaald om een traditionele Ghanese jurk te laten maken, deze zal komende week klaar zijn en ik ben zelf ook erg benieuwd naar het vakmansschap van de vrouwen hier.
Zaterdag ben ik bij mijn gastgezin gekomen, de familie Razak. Mr. Razak heeft 2 vrouwen een stuk of 6 dochters en een aantal zonen. Het dorp ligt noordelijk van Tamale en heet Zagyuri. Mr. Razak spreekt goed engels en de dochters kunnen het gelukkig ook goed genoeg om een gesprek te kunnen voeren. Ze leven in een traditionele compound met hutten met rieten daken en dezen zijn best ruim te noemen. Ik heb er een twijfelaar in staan en er is genoeg ruimte voor mijn fiets.
Er is geen toilet, daarvoor moet ik het dorp in en dan in een soort gat in de grond mijn ontlasting laten.
De laatste 2 dagen wat diarree en buikpijn en in combinatie met de stank die in dat gebouw hangt kun je je voorstellen dat ik me niet echt beter voel als ik naar het toilet ben geweest.
Wel hebben we een urinoir, dit is de zelfde plaats als waar ik me 's ochtends en 's avonds was, vaak die ik eerst wat water over de grond zodat deze tenminste schoon is.
Zondag mocht ik me eerst melden bij de chief en heeft mr. Razak me fietsend meegenomen door het dorp. Toen ik dacht dat het ritje klaar was had ik het mis, op naar het volgende dorp waar de familie van zijn moeder woont. Hier kreeg ik een soort niet-te-drinken-eigengebrouwen-bier en hebben we naar de tv gekeken.
Gisterochtend voor het eerst naar de Free and Fair Clinic. Ik voelde me niet fit, maar wilde wel perse gaan. De arts en verpleegkundigen zijn erg aardig, ik mag nog niets zelfstandig doen en zal deze week eerst meekijken.
Ik kon meteen assisteren bij een jongetje van een jaar of 6 die zijn halve voet open had liggen en waarbij er gehecht moest worden. Dit ging met de nodige ups and downs, het jongetje had pijn en samen met 2 volwassen mannen hadden we hem in de houdgreep zodat Nass (de verpleegkundige) kon hechten.
Vandaag in de nursery room meegekeken met Dasena, de man die wonden schoonmaakt en opnieuw verbind, ondanks de aanhoudende buikpijn heeft mijn maag best veel nare (brand)wonden overleefd vandaag.
Ik hoop dat mijn maag ook sterk genoeg is voor als ik het straks zelf moet leren.
Ghana is een mooi land, er is best veel groen en de mensen zijn er allemaal vriendelijk en behulpzaam. Helaas laten ze wel al het afval slingeren op straat en ruikt het door gebrek aan riolering niet altijd even fris.
Ik reis nu met de fiets heen en weer naar het werk (ongeveer een uur fietsen), maar voor GHS 1,50 (ongeveer 40 eurocent) ben ik met de taxi vlakbij de kliniek. De taxi's hier kan je delen (wat goedkoper is) en er rijden er veel rond.
Het zijn in Tamale vooral veel oude opels uit Duitslan, Tsjechie en Denemarken, alles wat afgekeurd is in de EU rijdt hier nog vrolijk rond.
Je moet dan ook niet verbaasd zijn als het roest je om de oren vliegt als de deur dicht gaat. Ramen zijn soms kapot en ze hebben een stok achterin liggen om de kofferbak open te houden.
Ik hoop de volgende keer iets sneller weer een verhaaltje te doen!
De eerste week zit er op, het is allemaal verschrikkelijk snel gegaan.
Evert, Henny en Pascal hebben mij vorige week maandag naar Schiphol gebracht en na minder dan 7 uren vliegen stond ik op een warm Kotoka Airport in de hoofdstad van Ghana, Accra.
Nadat de computer van mijn douanebeambte weigerde te functioneren ben ik eerst van hot naar her gestuurd op het vliegveld. Mijn paspoort en visum zijn goedgekeurd, alleen stond ik nu voor het volgende probleem, mijn pick up was er niet. Na 3 uren (4 uren na landing) in de aankomsthal te hebben gezeten en heeel veel rond te hebben gebeld kwam er eindelijk iemand om mij op te halen. Je kunt je voorstellen dat ik me niet bepaald prettig voelde op dat moment.
Ik heb 2 nachten in Accra gelogeerd, ze hebben mij de stad en het strand laten zien en hebben zaken geregeld als een Ghaneze simkaart.
Afgelopen woensdag om 6 uur gemeld bij het busstation in Accra en een busreis van 13 uren dwars door Ghana naar Tamale gemaakt.
Hier stond mijn pick up van Meet Africa genaamd Ayisha, gelukkig wel klaar en ben ik erg hartelijk ontvangen. Haar oma (Kaka) heeft een compuond met boerderij bij het Meet Africa kantoor, hier heb ik dan ook 3 nachten gelogeerd.
Ayisha heeft mij wegwijs proberen te maken in Tamale, we hebben een stof gekocht voor omslagdoek. Deze gebruiken de vrouwen hier als ze zichzelf gaan wassen, maar ook wel als (over)rok of jurkje, dit laatste alleen binnen de eigen compound.
Ook hebben we stof gehaald om een traditionele Ghanese jurk te laten maken, deze zal komende week klaar zijn en ik ben zelf ook erg benieuwd naar het vakmansschap van de vrouwen hier.
Zaterdag ben ik bij mijn gastgezin gekomen, de familie Razak. Mr. Razak heeft 2 vrouwen een stuk of 6 dochters en een aantal zonen. Het dorp ligt noordelijk van Tamale en heet Zagyuri. Mr. Razak spreekt goed engels en de dochters kunnen het gelukkig ook goed genoeg om een gesprek te kunnen voeren. Ze leven in een traditionele compound met hutten met rieten daken en dezen zijn best ruim te noemen. Ik heb er een twijfelaar in staan en er is genoeg ruimte voor mijn fiets.
Er is geen toilet, daarvoor moet ik het dorp in en dan in een soort gat in de grond mijn ontlasting laten.
De laatste 2 dagen wat diarree en buikpijn en in combinatie met de stank die in dat gebouw hangt kun je je voorstellen dat ik me niet echt beter voel als ik naar het toilet ben geweest.
Wel hebben we een urinoir, dit is de zelfde plaats als waar ik me 's ochtends en 's avonds was, vaak die ik eerst wat water over de grond zodat deze tenminste schoon is.
Zondag mocht ik me eerst melden bij de chief en heeft mr. Razak me fietsend meegenomen door het dorp. Toen ik dacht dat het ritje klaar was had ik het mis, op naar het volgende dorp waar de familie van zijn moeder woont. Hier kreeg ik een soort niet-te-drinken-eigengebrouwen-bier en hebben we naar de tv gekeken.
Gisterochtend voor het eerst naar de Free and Fair Clinic. Ik voelde me niet fit, maar wilde wel perse gaan. De arts en verpleegkundigen zijn erg aardig, ik mag nog niets zelfstandig doen en zal deze week eerst meekijken.
Ik kon meteen assisteren bij een jongetje van een jaar of 6 die zijn halve voet open had liggen en waarbij er gehecht moest worden. Dit ging met de nodige ups and downs, het jongetje had pijn en samen met 2 volwassen mannen hadden we hem in de houdgreep zodat Nass (de verpleegkundige) kon hechten.
Vandaag in de nursery room meegekeken met Dasena, de man die wonden schoonmaakt en opnieuw verbind, ondanks de aanhoudende buikpijn heeft mijn maag best veel nare (brand)wonden overleefd vandaag.
Ik hoop dat mijn maag ook sterk genoeg is voor als ik het straks zelf moet leren.
Ghana is een mooi land, er is best veel groen en de mensen zijn er allemaal vriendelijk en behulpzaam. Helaas laten ze wel al het afval slingeren op straat en ruikt het door gebrek aan riolering niet altijd even fris.
Ik reis nu met de fiets heen en weer naar het werk (ongeveer een uur fietsen), maar voor GHS 1,50 (ongeveer 40 eurocent) ben ik met de taxi vlakbij de kliniek. De taxi's hier kan je delen (wat goedkoper is) en er rijden er veel rond.
Het zijn in Tamale vooral veel oude opels uit Duitslan, Tsjechie en Denemarken, alles wat afgekeurd is in de EU rijdt hier nog vrolijk rond.
Je moet dan ook niet verbaasd zijn als het roest je om de oren vliegt als de deur dicht gaat. Ramen zijn soms kapot en ze hebben een stok achterin liggen om de kofferbak open te houden.
Ik hoop de volgende keer iets sneller weer een verhaaltje te doen!
-
13 Mei 2014 - 16:44
Anja:
Hey Sieuwke,
Wat onwijs leuk om over je avontuur te lezen. Fijn dat je het erg naar je zin hebt daar en ik hoop dat je maag snel mag opknappen/wennen aan je omgeving.
Vraagje; is mijn smsje terug nog aangekomen? Zo niet dan erg bedankt voor je lieve berichtje.
Ik hoop snel weer een verslag van je te lezen!
Geniet ze lekker en ik hoop dat de jurk je mooi zal staan. :P
Liefs, Anja
Ps. niet te hard scheuren in je pick up he! Hihi! -
13 Mei 2014 - 19:01
Geertje:
Wat fijn om iets van je te lezen.
Ik was gisteravond ff bij Evert en Henny om te horen, hoe t met je gaat tot nu toe.
Erg vervelend, dat je last hebt van diarree. maar dat is eigenlijk wel logisch: ander eten, drinkwater en de warmte. denk ik.
In de kliniek zul je wel aparte, heftige dingen meemaken.
Het zijn toch andere omstandigheden dan hier.
Lieve Sieuwke, hou je haaks. Het zal eerst erg wennen zijn, maar ik hoop dat je dan echt van alles kunt genieten.
Op naar je volgende verslag!
Oant sjen. -
13 Mei 2014 - 19:05
Hette:
Heey Sieuwke,
Die caravan van de camping in Hindeloopen viel dus reuze mee als ik het zo hoor!!? Dan waardeer je wel je standaard luxe in Nederland!
Maar veel plezier daar!
Gr. Hette -
13 Mei 2014 - 19:09
Hette:
Ps: Norit, helpt bij skiterij;-) -
13 Mei 2014 - 19:25
Gerard Faas:
Ha Sieuwke,
Leuk om je verslag te lezen. Wat een andere wereld. Hoop dat je gauw helemaal in orde bent, dan gaat het allemaal wat makkelijker. Hou je haaks. Wij kijken uit naar je volgende bericht. Groetjes, Gerard & Dryske -
13 Mei 2014 - 23:53
Douwe Van Der Wal:
Hey Sieuwke,
Blij te lezen dat je veilig bent aangekomen, zelf heb ik al de kriebels als ik alleen al bij Schiphol langs rijd. Verrassend dat je daar met de fiets op pad gaat, lijkt me op zich ook wel een hele ervaring, ze hebben daar vast niet zo'n fantastische fiets-cultuur als bij ons. Hoe is het wegennet in Ghana, moet je om de kuilen heen slalommen? Ben je onze oude afgekeurde Ford Mondeo daar nog tegengekomen? Zou me inderdaad niets verbazen als'ie daar nog zou rondtuffen. Hopelijk gaat het snel wat beter met de gezondheid, maar anders neem je maar een flinke lokale borrel, daar knap je vast wel van op. O ja, ik ben wel benieuwd hoe ze je voornaam daar uitspreken. Of houden ze het op Miss Hofstra?
Hou je taai en maak er een mooi en onvergetelijk avontuur van.
Groetjes, Douwe. -
14 Mei 2014 - 00:15
Fetty Bergsma:
Wat een avontuur !!!! Natuurlijk een heel verschil met ons koude kikkerland . Ik hoop dat je buik een beetje rustiger wordt. Hou je haaks en geniet -
14 Mei 2014 - 09:25
Dyana:
Lieve Sieuwke,
Wat een ontzettend indrukwekkende eerste week dus lees ik hierboven.
Ik hoop dat je diarree snel verdwijnd en je weer helemaal op en top rond loopt.
Wel spannend zeker om al die nieuwe mensen en die nieuwe cultuur op te snuiven daar.
Geniet en leer meisje want voordat je het weet ben je weer terug bij ons in dit kikkerlandje.
Dikke kus en groetjes vanuit NL van Dyana;-) -
14 Mei 2014 - 18:06
Janita:
Ha Sieuwke, Wat een verhaal zeg! Je hebt een goeie vuurdoop gehad! Meteen maar alles in een week; niet weten waar je aan toe bent op een vreemd ver vliegveld, buikloop en hitte onder primitieve omstandigheden....dat is niet niks! Het voelt misschien helemaal niet zo, maar ik vind je wel een kanjer hoor. Dit heb je allemaal maar doorstaan! Ik ben net als Douwe erg benieuwd hoe de ' fietspaden' zijn. Is het allemaal hostie-knotsie werk of zijn ze enigszins geplaveid?
Fijn dat de mensen waar je mee te maken hebt erg vriendelijk zijn. Dat maakt het gemakkelijker om je op je gemak te gaan voelen. Het is een groot avontuur, als ik het zo lees. Ik hoop net als alle anderen hier boven, dat je buikklachten gauw over zijn, zodat je weer lekker in je vel zit!
Heel veel sterkte en plezier! Ook ik kijk uit naar je volgende berichtje!
Warme groet, Janita -
19 Mei 2014 - 16:28
Greet:
Hallo Sieuwke,
Wat kan een mens veel beleven in 1 week. Gelukkig maar, dat was ook waar je op hoopte toch? Gezondheid is dan toch weer een kwetsbare zaak, hopelijk zeil je er wat goed doorheen. Bedient het hospitaal een groot gebied? Herken je iets van onze westerse manier van aanpak? Je leert er vast heel veel. Wie weet, als je terugkomt , wil je misschien wel een gastles komen geven in het nieuwe schooljaar over al je ervaringen.
groetjes en tot mails,
Greet de Jong
-
30 Mei 2014 - 18:55
S.wetting:
Sieuwke, met belangstelling je verslagen gelezen. Zoals blijkt zijn de cultuur verschillen immens groot. De confrentatie met een taxichauffeur die niet schroomt je bezittingen te stelen, is heftig.
We hopen de positieve dingen over heersen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
