Project Hand in Hand Nkoranza
Blijf op de hoogte en volg Sieuwke
17 Juni 2014 | Ghana, Tamale
Annika is vorige week langs geweest en heeft een dagje meegekeken en mee geholpen in de kliniek, erg gezellig en ze was onder de indruk van de omstandigheden waar we in werken. Na de tijd gezellig wezen lunchen bij Wooden.
Mijn week is verder niet erg spannend of noemenswaardig verlopen.
Afgelopen vrijdagmorgen was het zo ver, mijn zusje Hannah (9 jaar, maar volgens mij is ze echt wel ouder!) met de taxi meegenomen naar het trotrostation. Hier heb ik met Lianne afgesproken om haar en haar zusje te ontmoeten.
Aangezien ik als eerste aankom ga ik alvast kaartjes regelen voor de trotro. Ik word meegenomen naar de andere kant van de straat en ben meteen op mijn hoede. Ik word naar een luxere trotro gebracht en ik begrijp wel dat het bedrag wat mij nu gevraagd gaat worden te hoog zal zijn.
Nadat Lianne en haar zusje Zulaja ook zijn gekomen begin ik te onderhandelen over de prijs van 80 Cedi, ik vind dat we de rit ook wel voor 50 Cedi kunnen maken met 4 personen, na enig aandringen kom ik op een prijs uit van 60 Cedi. Ik ben tevreden en te oordelen naar wat hij de andere passagiers vraagt ben ik op de juiste prijs uitgekomen.
Na een lange rit in de trotro komen we bij de tussenstop vlakbij Kintampo Waterfalls, hier zijn we naar de WC geweest en hebben een soort Ghanese oliebol gegeten, na nog een uur komen we aan in Techiman, vanaf hier nemen we een taxi naar Nkoranza waar project Hand in Hand zit.
Hier aangekomen komen we op een prachtige rustige plek. In de uitstraling en de afwerking van de gebouwen is te zien dat het project opgeboouwd en onderhouden wordt door westerse mensen. De huidige directeur is ook een Nederlandse dokter, helaas konden we hem niet ontmoeten omdat hij op dit moment in Nederland is.
De Hand in Hand Community is opgezet om kinderen op te vangen met een beperking. De meeste kinderen die hier zitten hebben een verstandelijke beperking en soms zijn ze (half) uitgestoten door de familie.
Ook zijn er een aantal die een lichamlijke beperking hebben, zo is er een jonge dame die een week na haar geboorte al bij haar ouders weg is gegaan/gehaald, ze is geboren zonder armen en benen.
Onder begeleiding lukt het haar wel om naar een reguliere school te gaan en ze leert schrijven door de pen in haar mond te houden.
We besluiten eerst naar onze (door Lianne gereserveerde) hutten te gaan. Deze zijn erg leuk! Ze zijn schoon, er staan twee bedden, twee luie stoelen, 2 tuintoelen, een kast en er hangt een spiegel. Wanneer je door een tweede deur naar buiten loopt kom je in een onoverdekte aanbouw.
In deze aanbouw bevind zich een toilet en een douche (met koud water).
Na geinstalleerd te zijn, hebben we eerst de rijst met bonen gegeten die Zulaja's moeder haar mee heeft gegeven.
Na het eten maken de meiden een kleurplaat en kunnen Lianne en ik even relaxen en kletsen. Na het kleuren gaan we naar het zwembad (wat net gevuld is), de kinderen moeten allemaal zwemmen. Dit is ook hun dagelijkse schoonmaak beurt, dus bij sommige gaat het onder iets meer dan lichte dwang.
De meiden kijken hun ogen uit, de meeste kinderen hebben plezier in hun bad, sommigen zijn meer geintresseerd in wat wij doen en komen dichterbij om kennis te maken. De meiden vinden dit wel erg spannend en soms duiken ze weg als iemand ze onverwacht aanraakt. Hierna hebben we nog in de speeltuin gespeeld, gedoucht en gegeten.
's Avonds willen we de wedstrijd van Nederland kijken, helaas heeft het tv-kanaal juist deze avond besloten het niet te doen. We gaan in het kleine restaurant zitten en luisteren via een mobiele telefoon. De meiden zijn al vroeg moe. Voor het einde van de wedstrijd liggen we al in bed, maar door de enthousiaste kreten van de andere vrijwilligers en mijn update kanaal Pascal, blijf ik toch op de hoogte van de actuele stand.
Zaterdag hebben we pannekoeken aangevraagd voor het ontbijt, ze smaken heerlijk! Na de tijd lopen we het stadje in, helaas staat de taxichauffeur waarmee we afspraken hadden gemaakt niet op de afgesproken plaats. We regelen een andere taxi die ons de hele dag gaat rond rijden en gaan op weg naar Boabeng Fiema Monkey Sanctuary.
We krijgen een rondleiding van een Oostenrijkse jongen. Onderweg kopen we bananen en mogen de aapjes met de hand voeren.
Hannah is in het begin niet zo bang, maar als er een grote aap aankomt die leider van de groep is, durft ze ook niet zo goed meer.
Zulaja is minder dapper en ze vindt het erg spannend om de apen dichterbij te laten komen. Gelukkig geniet ze wel met volle teugen.
We rijden door naar Kintampo waar we eerst (op dezelfde parkeerplaats als vrijdag) rijst halen, die we onder aan de waterval op eten.
We besluiten 3 bakjes rijst mee te nemen, zodat de meiden een bakje kunnen delen. De Jolof rijst is echter zo pittig dat de meiden ongeveer 2 volle bakje opeten en Lianne en ik bijna wel een bakje hadden kunnen delen.
We hebben onze badpakken uit de tas getrokken en zijn in de waterval gaan zwemmen, ook dit was voor de meiden eerst spannend. Toen ze zagen dat er niet zoveel kon gebeuren genoten ze met volle teugen van het water. De taxichauffeur heeft wat foto's gemaakt, zodat we er ook bewijs van hebben als we thuiskomen.
Zaterdagavond hebben we patatjes gegeten, dus het voelde redelijk als een hollandse dag! Na het eten nog even zitten praten en vroeg op bed.
Zondag met de taxi naar Kintampo en weer met de trotro naar huis. Helaas was de terugreis iets minder confortabel en ik had het idee dat er ondanks dat er her en der kinderen op schoot zaten, toch echt wel te veel mensen op een gepropt zaten.
In Tamale zijn we naar de markt gelopen, de meiden hadden van ons ek 1- Cedi gekregen om wat leuks voor zichzelf te kopen dit weekend. Wij dachten aan een leuk souvenier, de meiden dachten meer praktisch en hebben (met een beetje extra hulp van ons) allebei een paar nieuwe sandalen gekocht.
Gisteren voorgeslapen voor de wedstrijd Amerika-Ghana. Mijn zus Asana en ik zijn de enige die de wedstrijd (zover het kon) helemaal gezien hebben. De rest was ver weg in dromenland. Helaas vlak na de goal van Ghana viel de zender weg. Het was aan het onweren en regenen.
Morgen eens kijken waar ik de wedstrijd van Nederland kan zien.
Nu eerst nog wat dingetjes uitzoeken voor als mem straks (over 3 weken!) komt.
Meer weten over project Hand in Hand? Hieronder de link naar de Nederlandse site;
http://www.operationhandinhand.nl/
Mijn week is verder niet erg spannend of noemenswaardig verlopen.
Afgelopen vrijdagmorgen was het zo ver, mijn zusje Hannah (9 jaar, maar volgens mij is ze echt wel ouder!) met de taxi meegenomen naar het trotrostation. Hier heb ik met Lianne afgesproken om haar en haar zusje te ontmoeten.
Aangezien ik als eerste aankom ga ik alvast kaartjes regelen voor de trotro. Ik word meegenomen naar de andere kant van de straat en ben meteen op mijn hoede. Ik word naar een luxere trotro gebracht en ik begrijp wel dat het bedrag wat mij nu gevraagd gaat worden te hoog zal zijn.
Nadat Lianne en haar zusje Zulaja ook zijn gekomen begin ik te onderhandelen over de prijs van 80 Cedi, ik vind dat we de rit ook wel voor 50 Cedi kunnen maken met 4 personen, na enig aandringen kom ik op een prijs uit van 60 Cedi. Ik ben tevreden en te oordelen naar wat hij de andere passagiers vraagt ben ik op de juiste prijs uitgekomen.
Na een lange rit in de trotro komen we bij de tussenstop vlakbij Kintampo Waterfalls, hier zijn we naar de WC geweest en hebben een soort Ghanese oliebol gegeten, na nog een uur komen we aan in Techiman, vanaf hier nemen we een taxi naar Nkoranza waar project Hand in Hand zit.
Hier aangekomen komen we op een prachtige rustige plek. In de uitstraling en de afwerking van de gebouwen is te zien dat het project opgeboouwd en onderhouden wordt door westerse mensen. De huidige directeur is ook een Nederlandse dokter, helaas konden we hem niet ontmoeten omdat hij op dit moment in Nederland is.
De Hand in Hand Community is opgezet om kinderen op te vangen met een beperking. De meeste kinderen die hier zitten hebben een verstandelijke beperking en soms zijn ze (half) uitgestoten door de familie.
Ook zijn er een aantal die een lichamlijke beperking hebben, zo is er een jonge dame die een week na haar geboorte al bij haar ouders weg is gegaan/gehaald, ze is geboren zonder armen en benen.
Onder begeleiding lukt het haar wel om naar een reguliere school te gaan en ze leert schrijven door de pen in haar mond te houden.
We besluiten eerst naar onze (door Lianne gereserveerde) hutten te gaan. Deze zijn erg leuk! Ze zijn schoon, er staan twee bedden, twee luie stoelen, 2 tuintoelen, een kast en er hangt een spiegel. Wanneer je door een tweede deur naar buiten loopt kom je in een onoverdekte aanbouw.
In deze aanbouw bevind zich een toilet en een douche (met koud water).
Na geinstalleerd te zijn, hebben we eerst de rijst met bonen gegeten die Zulaja's moeder haar mee heeft gegeven.
Na het eten maken de meiden een kleurplaat en kunnen Lianne en ik even relaxen en kletsen. Na het kleuren gaan we naar het zwembad (wat net gevuld is), de kinderen moeten allemaal zwemmen. Dit is ook hun dagelijkse schoonmaak beurt, dus bij sommige gaat het onder iets meer dan lichte dwang.
De meiden kijken hun ogen uit, de meeste kinderen hebben plezier in hun bad, sommigen zijn meer geintresseerd in wat wij doen en komen dichterbij om kennis te maken. De meiden vinden dit wel erg spannend en soms duiken ze weg als iemand ze onverwacht aanraakt. Hierna hebben we nog in de speeltuin gespeeld, gedoucht en gegeten.
's Avonds willen we de wedstrijd van Nederland kijken, helaas heeft het tv-kanaal juist deze avond besloten het niet te doen. We gaan in het kleine restaurant zitten en luisteren via een mobiele telefoon. De meiden zijn al vroeg moe. Voor het einde van de wedstrijd liggen we al in bed, maar door de enthousiaste kreten van de andere vrijwilligers en mijn update kanaal Pascal, blijf ik toch op de hoogte van de actuele stand.
Zaterdag hebben we pannekoeken aangevraagd voor het ontbijt, ze smaken heerlijk! Na de tijd lopen we het stadje in, helaas staat de taxichauffeur waarmee we afspraken hadden gemaakt niet op de afgesproken plaats. We regelen een andere taxi die ons de hele dag gaat rond rijden en gaan op weg naar Boabeng Fiema Monkey Sanctuary.
We krijgen een rondleiding van een Oostenrijkse jongen. Onderweg kopen we bananen en mogen de aapjes met de hand voeren.
Hannah is in het begin niet zo bang, maar als er een grote aap aankomt die leider van de groep is, durft ze ook niet zo goed meer.
Zulaja is minder dapper en ze vindt het erg spannend om de apen dichterbij te laten komen. Gelukkig geniet ze wel met volle teugen.
We rijden door naar Kintampo waar we eerst (op dezelfde parkeerplaats als vrijdag) rijst halen, die we onder aan de waterval op eten.
We besluiten 3 bakjes rijst mee te nemen, zodat de meiden een bakje kunnen delen. De Jolof rijst is echter zo pittig dat de meiden ongeveer 2 volle bakje opeten en Lianne en ik bijna wel een bakje hadden kunnen delen.
We hebben onze badpakken uit de tas getrokken en zijn in de waterval gaan zwemmen, ook dit was voor de meiden eerst spannend. Toen ze zagen dat er niet zoveel kon gebeuren genoten ze met volle teugen van het water. De taxichauffeur heeft wat foto's gemaakt, zodat we er ook bewijs van hebben als we thuiskomen.
Zaterdagavond hebben we patatjes gegeten, dus het voelde redelijk als een hollandse dag! Na het eten nog even zitten praten en vroeg op bed.
Zondag met de taxi naar Kintampo en weer met de trotro naar huis. Helaas was de terugreis iets minder confortabel en ik had het idee dat er ondanks dat er her en der kinderen op schoot zaten, toch echt wel te veel mensen op een gepropt zaten.
In Tamale zijn we naar de markt gelopen, de meiden hadden van ons ek 1- Cedi gekregen om wat leuks voor zichzelf te kopen dit weekend. Wij dachten aan een leuk souvenier, de meiden dachten meer praktisch en hebben (met een beetje extra hulp van ons) allebei een paar nieuwe sandalen gekocht.
Gisteren voorgeslapen voor de wedstrijd Amerika-Ghana. Mijn zus Asana en ik zijn de enige die de wedstrijd (zover het kon) helemaal gezien hebben. De rest was ver weg in dromenland. Helaas vlak na de goal van Ghana viel de zender weg. Het was aan het onweren en regenen.
Morgen eens kijken waar ik de wedstrijd van Nederland kan zien.
Nu eerst nog wat dingetjes uitzoeken voor als mem straks (over 3 weken!) komt.
Meer weten over project Hand in Hand? Hieronder de link naar de Nederlandse site;
http://www.operationhandinhand.nl/
-
17 Juni 2014 - 18:26
Inger:
Wat een verhaal weer zeg. Leuke dingen een leuk dat je zo'n goed contact hebt met je gast gezin. -
17 Juni 2014 - 19:11
Marieke:
Hoi Sieuwke
Ik genietsje elke kear wer fan dyn ferhalen. Wat in geweldige ervaring. Wat mooi dat dyn mem straks komt. Kinne jimme de ferhalen diele.
Op it momint bin ik wer yn Wolvegea oan it wurk. Nachttsjinst. Giet goed. Ik haw it wer tige nei't sin. Gesellich al dy kollega's wer te sjen. Ik sil no thus noch efkes wat dwaan. Alles giet wol gewoan troch.soms prottelje wolris, omdat alles net sa giet as at je wolle. Mar at ik dyn ferhalen lez, hawwe wy neat te klaaien. Ik winskje dy der noch in hiel mooie tiid ta.
Groetnis en in dikke knuffel fan my. -
17 Juni 2014 - 19:24
Anja:
Goh meid, wat wer in belevenissen sis. Geweldig om te lêzen.
We lêzen se dan ek elke kear tegearre sadat Tjam ek op'e hichte bljuwt fan dyn aventoer.
Leuk dast it fuotbal sa toch in bytsje mei koedest krije. Wat is it ek in topper he, die Pascal. Hihi!
Bedankt foar dyn kaartsje út Ghana! Super leuk!
Hjoed nog in kaartsje fan dyn alders út namme fan dy en Pascal (en dyn alders) kriegen. Leaf sis!
Tot oer 6 wieken!
Dikke tût út Warkum
Ps. ast my wer in berichtsje stjoere wost, bin bang dat ik dyn nûnmmer net mear ha. -
21 Juni 2014 - 21:18
Wen:
He skaddie!
Mooi verhaal heb je weer geschreven, erg genieten weer!
Wat een avontuur met die taxi's alleen al!
Dikke kus ons! -
22 Juni 2014 - 10:11
Janita:
Ha Sieuwke, Weer even een inhaalslag gemaakt en twee berichten 'wijzer' geworden. Uit je laatste twee verhalen maak ik op dat je het geweldig naar je zin hebt en heel goed ' je vrouwtje' staat. Zoals je weet te onderhandelen, bij het reizen en de mannen letterlijk van je lijf weet te houden ( bij je dansavontuur), ik vind het knap hoor. En wat een mooie foto's. Het is echt super om je zo te kunnen volgen. Geweldig dat je ook steeds met andere vrijwilligers contact hebt en van andere projecten wat kunt zien. Ook wel confronterend steeds denk ik hoe anders alles is en gaat en hoe rijk wij het hebben in vergelijking tot daar.Niet alleen in materieel opzicht, maar ook qua zorg en aandacht die uitgaat naar de mensen en kinderen die dat nodig hebben.
Dank weer voor je verhalen.Ik geniet er elke keer weer van en heel veel plezier.
Groetjes Janita -
22 Juni 2014 - 12:53
Rita:
Hoi Sieuwke
Genoten van je ( voor mij ook bekende) verslag over Hand in Hand
Ik ben daar ook met Lianne geweest
Ik hoop dat je binnenkort op Face Book mijn vriendschapsverzoek accepteert
Want ik wil alles weten over de mannen van Free and Fair
Doe ze de hartelijke groeten
Ook aan Lianne natuurlijk ( en aan Naomi , Ayisia en Namaauw )
Groetjes
(mama)Rita uit Middelburg
-
03 Juli 2014 - 09:16
Geertje:
Nu weer even tijd om te reageren.
Famke, wat beleef jij veel. Zo te lezen heb je het nu wel naar je zin gelukkig.
Nog een weekje, dan krijg je belangrijk bezoek!!
Ben ook benieuwd, hoe het Henny bevalt in het mooie Afrika.
Je staat vast te trappelen, om veel te laten zien en beleven.
Maar de tijd gaat ook snel. Voor je het weet ben je weer terug met een heleboel verhalen en ook foto' s denk ik.
Maar een keer een " Afrika / Ghana avond regelen. Lijkte erg leuk.
Nog heeeeeeeel veel werkplezier en straks vakantie.
Voor mij is dit de eerstevakantiedag.
Liefs Geertje -
08 Juli 2014 - 15:36
Tineke Bosma:
Hoi Sieuwke,
Wat een belevenissen.Je vertelt/schrijft de reisverslagen erg goed/mooi. Ik leef met je mee als ik het lees.
En nog even dan is mem bij je............. Ik wens jullie samen een bijzonder mooie tijd toe en ben benieuwd naar de verhalen.
Dikke tût, Tineke.
-
08 Juli 2014 - 15:36
Tineke Bosma:
Hoi Sieuwke,
Wat een belevenissen.Je vertelt/schrijft de reisverslagen erg goed/mooi. Ik leef met je mee als ik het lees.
En nog even dan is mem bij je............. Ik wens jullie samen een bijzonder mooie tijd toe en ben benieuwd naar de verhalen.
Dikke tût, Tineke.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
