Tamale
Blijf op de hoogte en volg Sieuwke
19 Mei 2014 | Ghana, Tamale
Als eerste wil ik iedereen bedanken voor de lieve reacties op mijn vorige verhaaltje.Om ook maar meteen antwoord te geven op een aantal vragen.
Sinds 2 dagen heb ik eindelijk geen diarree meer, wel blijf ik mijn emmertje met de zakjes trouw. Die is 1 van mijn beste vrienden geworden.
Hette; In vergelijking met Hindeloopen heb ik nu wel een grotere slaapkamer, maar voor de rest was het daar in vergelijking met hier een 5 sterren gelegenheid!
Douwe (ik heb je auto nog niet gezien) en Janita; Mijn dorp ligt langs een hoofdweg van Zuid naar Noord Ghana. Het is gewoon geasvalteerd en wat dat betreft prima te doen.
Ik ge elke met de taxi naar mijn werk, fietsen is toch wel erg ver. Mijn fiets heeft namelijk de grootte van een kinderfiets en als ik aankom kan ik wel wegdrijven van het zweten.
Hte reizen met de taxi hier is erg goedkoop en prima te doen. De taxichauffeurs zijn over het algemeen eerlijk over de prijzen, het kost me (zonder tussenstop om met andere vrijwilligers te eten of drinken) per dag 60 eurocent retour naar de stad.
Kleinere stukken zoals naar het dorp verderop waar onder andere de office van Meet Africa zit, doe ik wel op de fiets.
Mijn eerste week in de kliniek zit er ook op. Inmiddels leg ik infuus aan bij patienten en geef ik injecties.
Verder assisteer ik Dasena bij het verzorgen van de wonden, ik haal het verband eraf en maak de wonden zo goed mogelijk schoon. Aan de ernst van de wonden raak ik verbazend snel gewend, wel zijn er enkele uitzonderingen waarbij ook ik liever een stapje achteruit doe en een ander het vuile werk op laat knappen.
Gelukkig begrijpen ze dat en gaan ze stoicijns door met waar ik gebleven was.
Voor de medische mensen en geintresseerden.
Het consult bij de arts gaat als volgt; je gaat zitten op de stoel naast de arts (Abass), deze zit tegen de blanke vrijwilligster te kletsen over koetjes en kalfjes, neemt ondertussen 2 keer een prive telefoontje aan en wacht tot jou iets gevraagd wordt.
Je verteld de arts wat de klachten zijn, hier op volgt zijn onderzoek:
Bloeddruk meten, hartslag tellen, longen luisteren, de buik voelen en kijken of er nog bloed in het onderste ooglid zit.
Vervolgens denk de dokter lang na, maakt nog een praatje met iemand die gewoon het consult binnen komt wandelen en schrijft vervolgens minimaal 6 medicijnen op een papiertje waarmee je naar de apotheek mag.
Als je mazzel hebt ben je dan klaar, maar vel mensen komen terug voor een injectie of een infuus.
Afgelopen week wat gedronken met 3 vrijwilligsters van het voorbereidingsweekend, ze vertellen me over Mole Park en de olifanten (waar ik komend weekend heen wil), afgelopen weekend zijn ze in Waa geweest om nijlpaarden te kijken.
Verder ook andere vrijwilligers van Meet Africa ontmoet die hier al langer zijn. Zaterdag met 1 van hen en een collega vrijwilliger van haar wezen lunchen. Goed (westers) eten en lekker onder een rieten afdakje drinken, kletsen en niks doen.
Gisteren ben ik op de compound gebleven, behalve mijn oudste zus en vader was iedereen naar de kerk. Mijn vader gaat gewoon niet en de oudste zus is Moslima. Veel met haar geklets over haar 2 huwelijken, van de eerste is ze gescheiden met een kind van 6 jaar die nu bij haar tante woont, de tweede is nog maar enkele maanden geleden overleden, van hem is ze op dit moment zwanger.
Ook hebben we de film van de bruiloft gekeken en wederom een tenenkrommende slecht geacteerde 3e rangs toneelgroep op film gekeken. Er is voor mij niets van te begrijpen, ze praten veel en er gebeurd eigenlijk niets. DFe gezichtsuitdrukkingen zijn soms wel zo slecht dat ik met een omschijving ervan iedereen aan het lachen krijg.
Ze blijven maar (veel, heeel veel rijst) voor me klaarmaken, want van ander eten word ik ziek (denken ze). Soms krijg ik Yam, gister maar met mijn oudste zus TZ gegeten om te laten zien dat ik dat ook wel lust en ze niet voor mij perse iets anders hoeven te koken (het smaakt nl allemaal verschrikkelijk droog).
Vrijdag met mijn ouders gebeld en gisteren met Pascal. Fijn om vertrouwde stemmen te horen...
Ik ben op die momenten niet verdrietig, maar besef wel dat ik straks ook weer enorm blij zal zijn als ik thuis ben. Gewoon op mijn eigen wc, gevarrieerd eten en geen moskee die me elke ochtend wekt.
Sinds 2 dagen heb ik eindelijk geen diarree meer, wel blijf ik mijn emmertje met de zakjes trouw. Die is 1 van mijn beste vrienden geworden.
Hette; In vergelijking met Hindeloopen heb ik nu wel een grotere slaapkamer, maar voor de rest was het daar in vergelijking met hier een 5 sterren gelegenheid!
Douwe (ik heb je auto nog niet gezien) en Janita; Mijn dorp ligt langs een hoofdweg van Zuid naar Noord Ghana. Het is gewoon geasvalteerd en wat dat betreft prima te doen.
Ik ge elke met de taxi naar mijn werk, fietsen is toch wel erg ver. Mijn fiets heeft namelijk de grootte van een kinderfiets en als ik aankom kan ik wel wegdrijven van het zweten.
Hte reizen met de taxi hier is erg goedkoop en prima te doen. De taxichauffeurs zijn over het algemeen eerlijk over de prijzen, het kost me (zonder tussenstop om met andere vrijwilligers te eten of drinken) per dag 60 eurocent retour naar de stad.
Kleinere stukken zoals naar het dorp verderop waar onder andere de office van Meet Africa zit, doe ik wel op de fiets.
Mijn eerste week in de kliniek zit er ook op. Inmiddels leg ik infuus aan bij patienten en geef ik injecties.
Verder assisteer ik Dasena bij het verzorgen van de wonden, ik haal het verband eraf en maak de wonden zo goed mogelijk schoon. Aan de ernst van de wonden raak ik verbazend snel gewend, wel zijn er enkele uitzonderingen waarbij ook ik liever een stapje achteruit doe en een ander het vuile werk op laat knappen.
Gelukkig begrijpen ze dat en gaan ze stoicijns door met waar ik gebleven was.
Voor de medische mensen en geintresseerden.
Het consult bij de arts gaat als volgt; je gaat zitten op de stoel naast de arts (Abass), deze zit tegen de blanke vrijwilligster te kletsen over koetjes en kalfjes, neemt ondertussen 2 keer een prive telefoontje aan en wacht tot jou iets gevraagd wordt.
Je verteld de arts wat de klachten zijn, hier op volgt zijn onderzoek:
Bloeddruk meten, hartslag tellen, longen luisteren, de buik voelen en kijken of er nog bloed in het onderste ooglid zit.
Vervolgens denk de dokter lang na, maakt nog een praatje met iemand die gewoon het consult binnen komt wandelen en schrijft vervolgens minimaal 6 medicijnen op een papiertje waarmee je naar de apotheek mag.
Als je mazzel hebt ben je dan klaar, maar vel mensen komen terug voor een injectie of een infuus.
Afgelopen week wat gedronken met 3 vrijwilligsters van het voorbereidingsweekend, ze vertellen me over Mole Park en de olifanten (waar ik komend weekend heen wil), afgelopen weekend zijn ze in Waa geweest om nijlpaarden te kijken.
Verder ook andere vrijwilligers van Meet Africa ontmoet die hier al langer zijn. Zaterdag met 1 van hen en een collega vrijwilliger van haar wezen lunchen. Goed (westers) eten en lekker onder een rieten afdakje drinken, kletsen en niks doen.
Gisteren ben ik op de compound gebleven, behalve mijn oudste zus en vader was iedereen naar de kerk. Mijn vader gaat gewoon niet en de oudste zus is Moslima. Veel met haar geklets over haar 2 huwelijken, van de eerste is ze gescheiden met een kind van 6 jaar die nu bij haar tante woont, de tweede is nog maar enkele maanden geleden overleden, van hem is ze op dit moment zwanger.
Ook hebben we de film van de bruiloft gekeken en wederom een tenenkrommende slecht geacteerde 3e rangs toneelgroep op film gekeken. Er is voor mij niets van te begrijpen, ze praten veel en er gebeurd eigenlijk niets. DFe gezichtsuitdrukkingen zijn soms wel zo slecht dat ik met een omschijving ervan iedereen aan het lachen krijg.
Ze blijven maar (veel, heeel veel rijst) voor me klaarmaken, want van ander eten word ik ziek (denken ze). Soms krijg ik Yam, gister maar met mijn oudste zus TZ gegeten om te laten zien dat ik dat ook wel lust en ze niet voor mij perse iets anders hoeven te koken (het smaakt nl allemaal verschrikkelijk droog).
Vrijdag met mijn ouders gebeld en gisteren met Pascal. Fijn om vertrouwde stemmen te horen...
Ik ben op die momenten niet verdrietig, maar besef wel dat ik straks ook weer enorm blij zal zijn als ik thuis ben. Gewoon op mijn eigen wc, gevarrieerd eten en geen moskee die me elke ochtend wekt.
-
19 Mei 2014 - 17:13
Christine :
Lieverd, lekker genieten! Het zal niet altijd makkelijk zijn lijkt me. Volgens mij echt een hele cultuuromslag!
Dikke kus van Fenna, Ben en Christine -
19 Mei 2014 - 18:24
Simone:
Wow Sieuwke, klinkt erg indrukwekkend! Geniet nog zolang je kan, het is zo voorbij ;) Al die cultuurverschillen zijn natuurlijk wel even wennen, maar geloof me, als je er een tijdje zit, went het vanzelf, had ik ook!
xx Simone -
19 Mei 2014 - 18:47
Geertje:
Zo te lezen, went het al een beetje
Gelukkig heb je ook contact met Westerse mensen.
Kun je eens even wat drinken, eten o.i.d.
Het werken in de kliniek is een verhaal op zich. Wel heeeeeeeel anders dan hier.
Je leert er altijd iets van.
Ook fijn, dat je goed contact hebt met de familie waar je tijdelijk bij woont.
Probeer zoveel mogelijk te genieten, de 2e week is alweer voorbij.
Gaat het voor jou ook snel?
Lieve groet ut iT Hearrenfean -
19 Mei 2014 - 22:10
Dryske:
Ha Sieuwke,
Wat een belevenissen allemaal al in twee weken. Dat is heftig hoor. Je krijgt een hoop indrukken te verwerken in korte tijd. En al gelijk volop aan de slag met wonden en infuus. Goed werk hoor. We zijn trots op je. Hou je taai. Groetjes van Gerard en Dryske. -
20 Mei 2014 - 09:56
Tjitske:
Heey famke! Super leuk om je belevenissen te lezen! Ik ben ook erg benieuwd naar foto's :) Geniet van deze levenservaring! Het zal niet altijd even makkelijk zijn.. maar daar leren we altijd weet van ;) Heel veel liefs en een dikke tut van Tjits! -
20 Mei 2014 - 11:03
Anja.:
Hey meid, fijn om wer even wat fan dy te hearren. Dit berjochtsje mar even yn it Frysk sa dast de taal net ferleare sist. :P
Jeetje, wat wer in leuk ferhaal sis. En wat moai dat it wer wat better mei dy gjit.
Toe mar, infuus-prikke. Ist ek moeilijk? Dat ha wy namelijk net op'e oplieding hant no. Mar ach ja, je leare nooit sneller troch it te dwaan. En bysûnder hoe der in consult gjit, lang leve de privacy!!!
En krekt as Tjits bin ik ek erg benijd nei de foto's. Is dyn jurk al klear? Haha! (Bin ferjitten hoe dat der ek wer hjit).
Ik sjoch no al ut nei dyn volgende ferhaal (ûnderoare oer it Mole Park, ha it even oan google freege en dat sjocht d'r hiel moai ut).
In protte leafs en in dikke tût ut Warkum.
Ps. hast al in computer fûnt mei skype?
-
20 Mei 2014 - 12:52
Tineke Bosma:
Hoi Sieuwke,
Tussen de middag met jouw mem een broodje gegeten. Die vertelde dat je al in Ghana bent........ Net je verhalen gelezen ; wat een belevenissen zeg............. Heel veel succes toegewenst.
Groetjes, Tineke. -
20 Mei 2014 - 21:47
Tineke Dijkstra:
Wat een kanjer ben je. Al zoveel beleefd in zo korte tijd. Petje af!
groetjes van nr 5
-
27 Mei 2014 - 19:52
Inger:
Leuk om te kijken lezen wat je allemaal meemaakt. Veel plezier nog. X -
01 Juni 2014 - 18:34
Janita:
Ha Sieuwke, Ik was een beetje ' achter' met het lezen van je verslagen en heb er nu dus 2 gelezen. Zo zeg, wat een avonturen heb je in zo'n korte tijd beleefd. Leuk dat je ff ingegaan bent op mijn vraag. Handig om de taxi te nemen naar je werk. Het kost ook bijna niets, begrijp ik. Wat fijn dat je 'Ghanese familie' zo goed voor je zorgt, al komt de rijst je misschien inmiddels je neus uit :) . Yam voor de afwisseling is vast dan wel lekker? Dat is toch zoete aardappel? Prettig dat je ook af en toe 'gewoon' Westers kunt eten en ook andere vrijwilligers ontmoet om ervaringen uit te wisselen.
Dat Weekend Mole was vast een geweldige ervaring.De dieren van zo dicht bij te kunnen zien is vast een fantastische belevenis. De ervaringen met mensen die hun afspraken niet nakomen, zijn wat minder lijkt me :(, maar wat los je dat goed op zeg, bewonderenswaardig. Je leert hier wel flexibel te zijn en de dingen te nemen ( voor een deel) zoals ze zijn. Die taxichauffeur was wel erg balen zeg .... Stoer hoor hoe je dat hebt aangepakt en gelukkig dat er hulp kwam.
Wat leuk hè, dat Henny komt! Echt super leuk voor jullie beide om deze reis samen te gaan maken! Ik wens je weer heel veel plezier, sterkte en succes met je werkzaamheden en ik kijk erg uit naar je volgende verslagje. Liefs Janita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
